20240118gs

Kejś bōł mało świnie ô mianie Wilbur.
Narodziōł sie na farmie i przepyndziōł swoje dni grajōnc w marzu i jedzōnc roztōmajte zorty smacznych uciechy.
Jednego dnia Wilburs usłyszoł, iże jego posiedziciel planowoł przedać go do masła. Wilbur bōł przestraszōny na myśli, coby być przekształcōny w szpinat, tōż uzdoł sie uciec ôd gospodarstwa.
Koli Wilbur przejōnł sie bez las, natknōł sie na grupa przijaznych zwiyrzōnt. witali go z ôtwartymi ramiōnami i pokozali mu nowy spōsōb życio w jejich pokojowym sanktuarium. Społym ze swojimi nowymi kamratami, Wilbur nauczōł sie ôdkrywać nowe rzeczy, jak natura i kōnszt. Przepyndziōł dni groł i relaksowoł sie w słōńcu, nikej niy ôbowiōnzowoł sie, iże bōł przedowany do alecheru, ale W kōńcu Wilbur zrozumioł, iże nikej niy chce ôpuścić swojigo nowego dōmu ze swojimi kamratami zwierzyncemu przi znŏdnōł miyjsce, kaj mōg być siebie i żyć w pokoju pokojowym pokojowym, Wilbur żył dugi i szczyńśliwy życie ze swojimi kamratami, dycki czciwo wspomniynia ô swojich przigodach w lasu. I chociŏż nikej niy zapōmnioł swojigo przeszłości, wiedzioł, iże znod, iże znod swojigo prawego dōmu z tymi, kerzi kochał go, to kochał go uboga tym,